استانبول بزرگ ترین کلانشهر ترکیه است که در محل تلاقی دو قاره آسیا و اروپا واقع شده است این شهر بوسیله تنگه بسفر به دو بخش آسیای و اروپایی تقسیم شده است. از دیرباز یکی از بزرگترین آرزوهای تمدنهایی که در این جغرافیا حکمرانی کرده اند، متصل کردن این دو بخش از طریق معابر زمینی (پل) بود. 
ایده پل ارتباطی 2 قاره، اولین بار حوالی سال 500 قبل از میلاد مطرح شد؛ داریوش، امپراطور ایرانی، با کنار هم قرار دادن تعدادی زیادی از کشتی ها در مجاورت هم، پلی موقت جهت تعقیب سکاهای فراری بر روی تنگه ی بسفر ساخت و از آن عبور کرد. بنابر برخی شواهد تاریخی، مکان این پل در حدود همان منطقه ای است که امروزه پل دوم بسفر در آنجا احداث شده است. مشابه این امر در سال 1453، در طی لشکرکشی سلطان محمد فاتح به قسطنطنیه اتفاق افتاده است که بنا به روایات، نقل شده که اولین سلطان عثمانی با متصل کردن قایق ها به هم، پلی برای عبور سربازان از تنگه بسفر ایجاد کرده است. بغیر از موارد ذکر شده و طبق سوابق تاریخی، چندین مهندس پیشنهاد ساخت پل در استانبول را داده بودند که می توان به نام هایی مانند لئوناردو داوینچی و همچنین میکل آنژ اشاره نمود. بعنوان مثال در سال 1502، لئوناردو داوینچی از طریق نامه به پسر سلطان بایزید، دو پل یکی برای خلیج شاخ طلایی و دیگری برای تنگه بسفر پیشنهاد داد. 
پس از نیمه دوم قرن 20، استانبول وارد یک روند سریع شهرنشینی گردید، رشد شهرک ها، امواج مهاجرت و افزایش ترافیک منجر به ساخت پل هایی در سراسر بسفر شد. امروزه سه پل شهدای 15 جولای، پل فاتح سلطان محمد و پل یاووز سلطان سلیم، در امتداد تنگه ی بسفر، 3 پلی هستند که قسمت اروپایی را به آسیایی به هم متصل کرده و عبور و مرور و حمل و نقل را تسهیل نموده اند.