غذای باقلوا ترکیه ای
باقلوا نوعی شیرینی سنتی لایه ای و یکی از محبوب ترین شیرینی های سنتی عثمانی بوده که منشا این غذا قبل از دوران عثمانی ناشناخته است، و امروزه کشورهای آسیای میانه و قفقاز، برخی کشورهای عربی، یونان، قبرس و برخی مناطق روسیه و ایران نیز تهیه می‌شود و طرفداران خود را همانند گدشته داراست.
باقلوا که در بسیاری از زبان‌ها با تغییرات آوایی و تلفظی جزئی خوانده و گفته می‌شود ولی ریشه در زبان مغولی دارد. اولین دستورپخت شناخته شده از قرن 2 قبل از میلاد که شبیه باقلوا است متعلق به دوران روم باستان می باشد، یک دسر با خمیر لایه ای بر پایه عسل است که آن را به عنوان منشا باقلوا می دانند و مدام در اصالت ترکی یا یونانی دادن به باقلوا رقابت دارند.
شواهدی وجود دارد که شکل کنونی باقلوا برای اولین بار در آشپزخانه کاخ توپکاپی در استانبول درست شده است.
به نظر می‌رسد پادشاهان عثمانی رسم داشته‌اند که در روز پانزدهم ماه رمضان صفوف تشریفاتی به نام باقلوای علایی به راه می‌انداختند و سینی های باقلوا را به سربازهای پیاده نظام تعارف می کردند.
مواد لازم برای تهیه باقلوا عبارت از ورق های فیلو، شربت شیرین (به طور معمول مخلوط با آب و شکر و ادویه جات)، آجیل (اغلب پسته) و کره می باشند و مانند سایر شیرینی های مبتنی بر فیلو، باقلوا از طریق آغشته کردن ورق های نازک و کاغذی با کره و لایه لایه سازی آنها با آجیل و قند و ادویه جات تهیه می شود.
روی باقلوا یک شربت شیرین و گاهی پایه عسل قرار داده می شود که اجازه می یابد در لایه های انباشته شده خیس بخورد که این ویژگی از غذاهای امپراتوری سابق عثمانی آمده است.
باقلوا ترکی نسبت به یونانی از این جهت بی نظیر است که از عسل به عنوان شیرین کننده یا طعم دهنده استفاده نمی شود.
در عوض، یک شربت غلیظ از شکر زیاد، آب و کمی آب لیمو درست می شود که هم عطر و طعم به شربت می دهد و هم به جلوگیری از تبلور قند کمک می کند.
از انواع باقلواها می توان به: بورما (Burma)، سوتلو نوریه (Sütlü Nuriye)، بلبل یواسی (Bülbül yuvası)، فیستیکلی سارما (Fıstıklı Sarma)، شوبیت (Şöbiyet) و … اشاره نمود.
برای خرید خانه در آنکارا می توانید از سایت املاک ترکیه کوبه استفاده کنید
